كل برغوت على قد دمه
ده مثل شعبى احنا بنقوله لبعض لما يكون حد بيطلب من حد حاجه أكبر من امكانياته ويرد عليه ويقوله (كل برغوت على قد دمه) انا بقى بقف قدام المثل ده وبفكر فيه بشكل تانى لأنى عمرى ما فهمت ايه علاقة المثل ببعضه؟ وايه علاقته بالحكمه اللى المفروض نستفيدها منه؟
وليه تحديدًا اخترنا البرغوت عشان نضرب بيه المثل وسألت ناس فعلا على الموضوع ده وعمر ما حد ادانى أى رد منطقى لأن غالبا كلهم كانوا بيقولا نفس الجمله ( أهو مثل وقالوا من زمان) أو ايه المشكله يعنى ايه اللى مش مفهوم فى المثل؟
المشكلة
انها اولا نفس ثقافة (معاك قرش تسوى قرش) اللى برضه بالنسبه لينا حكمة بنتعلمها على أساس ان اللى قالها زمان ده بيفكر أحسن مننا لأن كونا نرجع السبب فى انها لازم تتقال عشان اللى قالها قالها من زمان يبقى احنا مش عايزين نفكر النهارده
اللى معاه قرش بيروح يدفعه عشان ياكل ويشرب ويشترى ويبيع منتجات هو محتاجها بالفعل يعنى انت لما بتروح تدفع فلوس بتدفعها عشان تشترى منتج مش تشترى فلوس يعنى لو معاك مليار جنيه ومافيش ميه على كوكب الأرض يبقى مالهومش اى لازمه
لو معاك مليار دولار وحصل بركان مش هتعرف توقفه لو دمر لك كل شيء تملكه
الانسان هو اللى اخترع القرش عشان يشغل نفسه بيه عن حاجات كتير وزى اى حاجه الانسان بيعملها عشان يشغل نفسه عن اللى فات او اللى جاى ابتدينا نخلى (قيمة) القرش اللى احنا اخترعناه هى معيار تقييم (لإنسان) زيك زيه بس انت معاك شويىة قروش أكتر منه فابتديت تزله بطريقه غير مباشره واهو فى نفس الوقت هو مجبر انه يفضل شغال زى الطور عشان يبقى زيك فاصبحت انت قدوه بالقوه على الشخص ده عشان تورثه ثقافتك اللى انت قبلتها من غير ما تفكر فيها ولا تاخد وقت من حياتك ولو حتى بشكل ساخر واصبحت كل حاجه عندنا شبه مقدسه اولها الفلوس واخرها لسه ما خلصش عشان الموضوع مش فرق فى الفلوس بس لأ الفرق فى حاجات تانيه كتير زى المستوى الاجتماعى، المستوى التعليمى مع الوضع فى الاعتبار ان مش احنا اللى بنقرر معيار النجاح ايه لأننا بندرس فى نفس اطار المراجع اللى اتكتبت برضه من زمان واعتبرناها الأساس اللى بناخد منه كل ثقافتنا ونسينا اننا عايشين دلوقى.
وعلى فكره
أنا قررت النهارده اغير المثل ده واخليه
كل خرتيت على قد أكله
اهو الخرتيت حاجه كبيره وتملى العين بدل البرغوت ما مش باين
واهم من ده كله لما يبقى المعيار أكله يبقى يدى انطباع عن حجم اسنهلاكه لحاجه اساسية عشان يعيش بدل ما يبقى دمه اللى بيزود نزعة العنف وحب رؤية الدم وأذية خلق الله بداعى وبدون داعى
ولو حبينا نشيل النزعه الحيوانية ممكن نقول
كل انسان على قد فعله
لكن طول ما بنختار نقلل من شأننا ونصغر من حجمنا وحجم حلمنا علشان نفضل ناسيين اننا كلنا بشر وكلنا حاجه واحده وما فيش ما بينا فرق
وان كل الاختلافات اللى بنفضل نسمعها طول الوقت احنا السبب فيها
وان احنا اللى بنموت علشان مصالح الناس التانيه اللى بتقرر ندرس ايه ونتعلم ايه ونقول ايه وما نقولش ايه ونلبس ايه ونتكلم ازاى
هنفضل مقتنعين ان كل برغوت على قد دمه حكمة لازم نتوارثها زى حاجات تانيه كتير
